ဆရာဟူသည္...တပည့္မရွား တၿပားမရိွပီတိကိုစား အားရိွပါ၏။ထိုဆိုရိုးစကား သူပံုထား၍ေလ်ာ္ညီက်င့္ဖြယ္ ဤငါးသြယ္ကိုမၿပတ္လိုက္နာ နာသံုးနာၿဖင့္ေမတၱာေရွ႔ထား ဆံုးမေပးသည္ေလးစားရေသာ ဤၿမတ္ဆရာသည္။မိရင္းဖသဖြယ္ သူက်င့္ရြယ္၍မေကာင္းၿမစ္တား ေကာင္းရာညႊန္လ်က္ေအာင္ၿမင္လမ္းဆီ မွန္းဆရည္ၿပီးအတတ္ဟူသမွ် ကုန္သြန္ခ်လ်က္သင္ၾကားမွ်ေ၀ ၿပဳၿပင္ေပးသည္တုႏိႉင္းမမီွေသာ ဤဂရုဏာသည္။တပည့္ထြန္းေပါက္ ႀသဇာေၿမာက္ခ်ိန္မေမွ်ာ္ရည္ရြယ္ ၿခဴးတစ္ၿပားရယ္မွ်ပီတိအၿပံဳး သူၿခယ္မႉန္း၍ဒါမွငါ့တပည့္ ေတာ္လွရဲ့ဟုဂုဏ္ယူေၾကြးေၾကာ္ သူဟစ္ေအာ္သည္ေႀသာ္….ဆပ္၍မကုန္ႏိုင္ေသာ ေက်းဇူးရွင္မ်ားေပတကား။