အဟ္ေလ့ဘိုက္ (အ.စ) သတင္းဌာန ၊ အဗ္နာ
ဒီလပိုင္းေတြထဲမွာ ႏုိင္ငံေရး အဝန္းအဝိုင္းထဲ က်ယ္က်ယ္ေလာင္ ေလာင္ေျပာ လာၾကတဲ့ အေၾကာင္းအရာ တစ္ခု ရိွတယ္။ အရင္က တည္းက ေျပာ ခဲ့ၾကတာ ျဖစ္ေပမယ့္ အဲဒီတုန္းက ေျပာခဲ့တာက ျငင္းဆန္ဆန္႔ က်င္တဲ့ အျမင္ေပၚက ေျပာခဲ့ၾက တာပါ။ အခုက ေတာ့ လက္မခံဘူး၊ ျပင္ကိုျပင္ရမယ္ ဆုိ တဲ့ သေဘာထားနဲ႔ ေျပာလာၾကတာ ျဖစ္ ပါတယ္။ အာဏာရ ပါတီ ဘက္ကလည္း လိုက္ၿပီး ေျပာလာရတဲ့ အေၾကာင္း အရာပါ။
အဲဒါက ဖဲြ႕စည္းပံု အေျခခံဥပေဒ ျပင္ဆင္ေရး ဆုိတာပါပဲ။ မၾကာခင္ ျပန္ စေတာ့မယ့္ လႊတ္ေတာ္အစည္းအေဝး မွာ ဒီကိစၥကုိ ေဆြးေႏြးၾကမယ္ ဆုိတာ ကိုလည္း ၾကားေန၊ ဖတ္ေနရပါတယ္။ အာဏာရ ပါတီရဲ႕ ျပင္ခ်င္တာက ဘာလဲ။ လႊတ္ေတာ္ထဲ ေရာက္ေနတဲ့ အတိုက္အခံပါတီေတြ ဘက္က ျပင္ခ်င္ တာက ဘာလဲ။ လႊတ္ေတာ္ အျပင္ဘက္က ပါတီေတြ၊ အဖဲြ႕အစည္းေတြ ဘက္က ျပင္ခ်င္တာ ကဘာလဲ။ အဲဒီ ‘ဘာ လဲ’ ေတြရဲ႕ အေျခခံျဖစ္တဲ့ ဖဲြ႕စည္းပံု အေျခခံဥပေဒ ဆိုတာက ဘာလဲ။
သေဘာတူရင္ ထပ္စဥ္းစား
”ဖဲြ႕စည္းပံု အေျခခံဥပေဒ ဆုိသည္ မွာ ႏုိင္ငံေတာ္အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ၏ မူလပိုင္ရွင္ျဖစ္ေသာ ျပည္သူလူထု တစ္ရပ္လံုးႏွင့္ ယင္းအခ်ဳပ္အျခာအာဏာ ကို ျပည္သူလူထုကိုယ္စား က်င့္သံုးခြင့္ အပ္ႏွင္းျခင္းခံရေသာ အစိုးရတုိ႔သည္ မည္သုိ႔မည္ပံု အာဏာခဲြေဝသံုးစဲြ၍ ႏုိင္ငံေတာ္ကို မည္ပံုမည္နည္းျဖင့္ စီမံ အုပ္ခ်ဳပ္ၾကရမည္ဟု ျပ႒ာန္းထားေသာ တုိင္းျပည္၏အျမင့္ဆံုး ‘ဥပေဒ’ ျဖစ္သည္။
တစ္နည္းအားျဖင့္ ႏုိင္ငံေတာ္အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာ၏မူလပိုင္ရွင္ျဖစ္ေသာ ျပည္သူ လူထုႏွင့္ ျပည္သူလူထုကိုယ္စားတုိင္းျပည္ ကိုစီမံအုပ္ခ်ဳပ္ေနေသာ အစိုးရတုိ႔အၾကား အာဏာအလဲြသံုးစားမႈ မရိွရေလေအာင္ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္သေဘာတူ ခ်ဳပ္ဆုိထား ေသာ ပဋိညာဥ္စာခ်ဳပ္ျဖစ္သည္”(ဆလိုင္းလ်န္မႈန္းဆာေခါင္း၊ ဒီမိုကေရ စီက်င့္စဥ္တရားမ်ား၊ စာ-၁၇) ဒီအဓိပၸာယ္ ဖြင့္ဆုိခ်က္ဟာ သေဘာတူ လက္ခံႏုိင္တဲ့ ဖြင့္ဆုိခ်က္ ျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီဖြင့္ဆုိခ်က္ထဲမွာ ‘ႏိုင္ ငံေတာ္အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ၏ မူလ ပိုင္ရွင္ျဖစ္ေသာ ျပည္သူလူထု’ ဆို တာရယ္၊ ‘ျပည္သူလူထုကိုယ္စားက်င့္ သံုးခြင့္အပ္ႏွင္းျခင္း ခံရေသာအစိုးရ’ ဆိုတာရယ္၊ ‘အာဏာအလဲြသံုးစားမႈ မရိွ ရေလေအာင္ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္သေဘာတူခ်ဳပ္ဆုိထားေသာ’ ဆုိတာေတြရယ္က အဓိက က်မယ္ထင္တယ္။ ၂ဝဝ၈ ဖဲြ႕စည္းပံုမွာ ျပည္သူလူထု ဟာ ႏုိင္ငံေတာ္အခ်ဳပ္အျခာအာဏာရဲ႕ မူလပိုင္ရွင္ ျဖစ္ေနပါရဲ႕လား။ ျပည္သူ မဟုတ္ဘဲ ဘယ္သူက မူလပိုင္ရွင္ ေနရာကို ရယူထားပါသလဲ။ အစိုးရဟာ ျပည္သူလူထုကိုယ္စား က်င့္သံုးခြင့္ အပ္ ႏွင္းျခင္းခံထားရသူေတြလား။
ကိုယ့္ ဘာသာ ကိုယ္အပ္ႏွင္းၿပီး တပ္မေတာ္ ကိုယ္စား က်င့္သံုးခြင့္ ရယူထားတာ လား။ ျပည္သူလူထုနဲ႔ အစိုးရၾကားမွာ ဘယ္သူက အာဏာကုိ အလဲြသံုးစား လုပ္ခြင့္ ရယူထားပါသလဲ။ ၂ဝဝ၈ ဖဲြ႕ စည္းပံု အေျခခံဥပေဒဟာ အစိုး ရနဲ႔ ျပည္သူလူထုတုိ႔ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ သေဘာ တူခ်ဳပ္ဆုိထားတဲ့ စာခ်ဳပ္သေဘာမ်ဳိး တကယ္ အသက္ဝင္ေနပါသလား၊ ဒါမွ မဟုတ္ တစ္ဖက္သတ္ခ်ဳပ္ဆုိၿပီး အတင္း သေဘာတူခုိင္းထားတဲ့ စာခ်ဳပ္မ်ဳိး ျဖစ္ ေနသလား။ စဥ္းစားၾကည့္ဖို႔ ေကာင္း ပါတယ္။ စိတ္ဝင္စားသူေတြကေတာ့ စဥ္းစားၿပီးသား ျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္။
လက္ဦးမႈ ယူတာလား
ျပင္ပအတုိက္အခံေတြနဲ႔ လႊတ္ ေတာ္ထဲ ေရာက္ေနတဲ့ အတိုက္အခံ ပါတီေတြ အမ်ားစုက ၂ဝဝ၈ ဖဲြ႕စည္းပံု ကိုျပင္ဖို႔၊ အသစ္ေရးဖို႔ ေျပာေနၾကတာ ၾကာပါၿပီ။ ဒါေပမဲ့ လႊတ္ေတာ္ ထဲမွာ ေဆြးေႏြးဖို႔ အဆုိျဖစ္ေအာင္ တင္ခဲ့တာ က လက္ရိွအာဏာရ ျပည္ခုိင္ၿဖိဳး ပါတီ ကိုယ္စားလွယ္ ျဖစ္ပါတယ္။
အရင္ စစ္ အစိုးရကို ဆန္႔က်င္ခဲ့တဲ့၊ အခု အစိုးရနဲ႔ အတုိက္အခံ ေနရာမွာရိွေနတဲ့ ဒီမိုက ေရစီ ဘက္ေတာ္သားေတြဘက္က အရင္ ရိွခဲ့တဲ့ အခုထိလည္းရိွေနတဲ့ မတရားမႈေတြနဲ႔ ဥပေဒေတြ ကို ေဝဖန္ ေထာက္ျပခဲ့ၾကတာ အမ်ားႀကီးပါ။ အဲဒီ ေဝဖန္ ေထာက္ျပထားခဲ့တာေတြကို လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ လက္ဦးမႈ ရယူၿပီး အဆုိတင္ ေဆြးေႏြးလာတာဟာ အာ ဏာရအစိုးရ ပါတီ ဘက္က ျဖစ္ပါတယ္။
အလုပ္သမားကိစၥ၊ လယ္သမား ကိစၥ၊ ဥပေဒ ကိစၥ၊ ပညာေရးကိစၥေတြ အပါ အဝင္ ကိစၥအေတာ္မ်ားမ်ားကုိ ေဆြး ေႏြးခဲ့ၾကၿပီး သက္ဆုိင္ရာနယ္ပယ္ အလိုက္ ေလ့လာစံုစမ္းေရး၊ ေျဖရွင္းေရး ေကာ္မတီေတြ ဖဲြ႕ခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒီလုိ ဖဲြ႕ ခဲ့တဲ့ ေကာ္မတီေတြဟာ ရိွေနခဲ့တဲ့၊ ရိွေန ဆဲျဖစ္တဲ့ ျပႆနာေတြ၊ အခက္အခဲ အက်ပ္အတည္းေတြကို ထိေရာက္ၿပီး အက်ဳိးရိွေအာင္ ေျဖရွင္းႏုိင္ခဲ့ပါသလား။
ဒါဟာ ေမးလည္းေမးၿပီး အေျဖလည္း ရွာၾကည့္ရမယ့္ကိစၥလို႔ ထင္ပါတယ္။ ေဆြးေႏြးတာ လက္ေတြ႕လုပ္ဖို႔ ျပင္ဆင္ တာမ်ဳိးေတြကို ႀကိဳဆုိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ လက္ေတြ႕မွာ ထိေရာက္တဲ့အက်ဳိးသက္ ေရာက္မႈေတြျဖစ္မလာဘဲ ရိွေနတဲ့ ျပႆနာေတြကုိ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာႀကိဳတင္ လက္ဦးမႈယူၿပီး ကုိယ္ျဖစ္ခ်င္၊ လိုခ်င္တဲ့ လမ္းေၾကာင္းထဲေရာက္ေအာင္ ဆဲြထည့္ လိုက္တာမ်ဳိးဆုိရင္ေတာ့ ‘အက်ယ္ အက်ယ္ မၿငိမ္းဖြယ္’ ျဖစ္လာႏုိင္တယ္။အခု ၂ဝဝ၈ ဖဲြ႕စည္းပံုကိုျပင္ဖို႔ ဦး ေဆာင္ေဆြးေႏြးခဲ့တဲ့ အာဏာရျပည္ခုိင္ ၿဖိဳးပါတီဟာ အတုိက္အခံ ေတြကို လက္ဦးမႈ ရယူလိုက္ တာလား။ ႏုိင္ငံနဲ႔ ျပည္သူလူထုရဲ႕ ေရရွည္အက်ဳိးကုိ ေမွ်ာ္ ကိုးၿပီး ဖဲြ႕စည္းပံုျပင္ဖို႔ အဆုိတင္ခဲ့တာ လား။ မၾကာခင္မွာ ကြက္ကြက္ကြင္း ကြင္း ရွင္းရွင္းလင္း လင္းႀကီး ျမင္ၾကရ ေတာ့မွာပါ။
အဓိက ႏွစ္ခုတည္း
၂ဝဝ၈ ဖဲြ႕စည္းပံု အေျခခံဥပေဒနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ေျပာၾကဆုိၾကတာေတြထဲ မွာ အဓိက အေၾကာင္းအရာ ႏွစ္ခုကို သတိျပဳမိတယ္။ တစ္ခုက ”တုိင္းျပည္ ရဲ႕ အမ်ဳိးသားႏုိင္ငံေရး ဦးေဆာင္မႈ အခန္းက႑မွာ တပ္မေတာ္က ပါဝင္ ထမ္းေဆာင္ႏုိင္ေရး” ဆုိတဲ့ ႏုိင္ငံေတာ္ အေျခခံမူ ပုဒ္မ ၆ (စ) နဲ႔ အဲ့ဒီ ပုဒ္မနဲ႔ ဆက္ႏႊယ္ၿပီး ဖဲြ႕စည္းပံု ဥပေဒထဲမွာ ျပ႒ာန္းသတ္မွတ္ထားတဲ့ တပ္မေတာ္ရဲ႕ အခြင့္အေရးရယူထားမႈေတြပါ။ ေနာက္ တစ္ခုကေတာ့ တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးမ်ား ရဲ႕ တန္းတူခြင့္နဲ႔ ကိုယ္ပိုင္ျပ႒ာန္းခြင့္ ရရိွေရးကိစၥ ျဖစ္ပါတယ္။၂ဝဝ၈ ဖဲြ႕စည္း ပံု ဥပေဒအေၾကာင္းေျပာဆိုေဆြးေႏြးၾက၊ ေဝဖန္သံုးသပ္ၾကတဲ့အခါမွာ ဒီ အေၾကာင္း အရာႀကီးႏွစ္ခုကအေရးတႀကီးေဆြးေႏြး ညိႇႏိႈင္းေျဖရွင္းရမယ့္ ျပႆနာေတြ ျဖစ္ ေနတာကုိ အားလံုးသိထားၾကပါတယ္။လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ ဒီကိစၥကုိ ဘယ္ ေလာက္အထိ နက္နက္႐ိႈင္း႐ိႈင္း စဥ္းစား ၿပီး ေဆြးေႏြးၾကမလဲဆုိတာ စိတ္ဝင္စား စရာပါ။
ပါတီစံုရွင္သန္ေနေအာင္
တခ်ဳိ႕က ေျပာေနတာရိွတယ္။ ဖဲြ႕ စည္းပံုကို ျပင္ရင္ စစ္တပ္က အာဏာ သိမ္းလိမ့္မယ္တဲ့။ ကြၽန္ေတာ့္အျမင္က ေတာ့ ဖဲြ႕စည္းပံုျပင္႐ုံနဲ႔ စစ္တပ္က အာ ဏာသိမ္းစရာ အေၾကာင္းမရိွပါဘူး။ အခုလည္း လိုအပ္လာရင္ (လိုအပ္တဲ့ အေျခအေန ျဖစ္လာေအာင္ လုပ္ယူၿပီး) အာဏာသိမ္းခြင့္ ေပးထားတာပါ။
အခု သက္ရိွ ထင္ရွားရိွေနေသးတဲ့ တပ္ေခါင္း ေဆာင္ေဟာင္းေတြထဲက တခ်ဳိ႕ထိပ္ပုိင္း ေခါင္းေဆာင္ေဟာင္းေတြရဲ႕ အက်ဳိး စီးပြားနဲ႔ ဆက္ႏႊယ္ၿပီး အကာအကြယ္ ေပးထားတဲ့ ဥပေဒျပ႒ာန္းခ်က္ေတြကို ပယ္ဖ်က္တာ၊ ျပင္ဆင္တာမ်ဳိး ျဖစ္ခဲ့ရင္ ေတာ့ စစ္တပ္က ႐ုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ အာဏာသိမ္းေပးတာမ်ဳိး ျဖစ္ရင္ ျဖစ္ မွာပါ။
အ